Dünən Kiyev apteklərindən birində kalium yodidi aldım. Mən tapana qədər ətrafda 3 apteki gəzdim. O gələn kimi adamlar tez bir zamanda hamısını alırlar. Niyə? Çünki onlar Rusiyanın taktiki nüvə zərbəsinə hazırlaşırlar. Beləliklə, sakitcə, isteriya olmadan, lakin ölüm ehtimalını azaldacaq addımların həyata keçirilməsi anlayışı ilə yaşayırlar. Və bu sakitlik eyni zamanda həm şokedici, həm də qorxuncdur.

Bu, heyrətamizdir, çünki qonşu dövlətin rəhbərliyi onları eyni anda onlarla, bəlkə də yüz minlərlə və sonradan yüksək dozada radiasiyadan alınan xəstəliklər nəticəsində ölümünə səbəb olacaq silahlardan istifadə etməklə hədələdiyi şəraitdə insanların cəsarətinə heyran olmamaq mümkün deyil. Budur, mən bu sətirləri yazıram və təsvir etməli olduğum şeyə özüm də heyrətlənirəm!

Ancaq bunu təsvir etmək sadəcə mümkün deyil. Bunu yalnız Ukraynada yaşamaqla hiss etmək olar. Onun paytaxtı ilk baxışdan adi bir həyat yaşayır. İnsanlar işə, kafelərə, mağazalara, idman zallarına gedirlər. Populyar “Episentr” indi sülh dövründəki qədər dolu deyil, lakin Rusiyanın təkcə Ukraynaya deyil, bütün bəşəriyyətə elan etdiyi indiki, genişmiqyaslı müharibənin əvvəlindəki kimi boş da deyil. İnsanlar sülhə can atır, normal inkişaf, xoşbəxtlik arzusu ilə gündəlik həyatlarını yaşayırlar.

Hava hücumu xəbərdarlığı elan edilən anda insanlar “Episentr”i, dükanları, poçt şöbələrini tərk edirlər. Bu, Ukraynadakı digər həyat reallığıdır - bomba sığınacaqları, yollarda postlar, saat 23:00-da başlayan komendant saatı kimi.

Bakıdakı insanlar nə yaxşı ki, nə qədər azad və rahat şəraitdə yaşadıqlarının fərqində deyillər. Komendant saatı başlamazdan əvvəl evə gedə bilməyəcəyinizdən narahat olmadan istədiyiniz yerə, istədiyiniz zaman gedə bilmək, sən demə, böyük xöşbəxtlik imiş. Və ya daha da pisi, şəhərinizin və ya kəndinizin bombalanmasından əvvəl evə tələsmək.

Artıq yeddi aya yaxındır ki, Dnepr, Xarkov, Odessa və ətraf qəsəbələrin sakinləri hələ də bu hisslə yaşayırlar. Mariupol isə artıq yer üzündən silinib. Bu şəhərin doğma olduğu insanlarından biri də tanınmış teleaparıcı Andrey Bednyakovdur. Bəli, “Oryol i Reşka” verilişinin siması olan Bednyakov. Onun Dmitri Qordonla müsahibəsində dediklərini vaxtaşırı yenidən oxumaq lazımdır ki, dəhşətli Rusiyanın dinc Ukrayna torpağına gətirdiyi bəlaların miqyasını başa düşəsən.

“Böyüdüyüm şəhəri əlimdən aldılar. O yoxdur. Və məndən və bir çox Mariupol sakinlərindən almaq istədikləri ən pis şey bu şəhərlə bağlı xatirələrdir. Hər kəsdə belə xatirələr var. Bu, "Qara geyimli adamlar" filmindəki kimi, personajlar bir şey baş verdikdə şüa buraxan xüsusi cihazla hər kəsin yaddaşını silmələrinə baənzəyir. Bu şüanın altına düşməmək üçün çox güclü və uzun müddət gözümüzü qırpmaq lazımdır. Sanki gözlərimi yummuşam və nə vaxt açacağamsa, hər şey yaxşı olacaq. Aydındır ki, bu şəhər olmayacaq, evlər, uşaq meydançaları, dram teatrı, yeni estakada olmayacaq. Amma bizim torpaqlarımız olacaq! Bizdən başqa heç kimin! Mən buna əminəm! Bunun üçün əlimizdən gələni edəcəyik”, - deyə Bednyakov bildirib.

Milyonlarla ukraynalı öz şəhərləri, qəsəbələri, evləri haqqında eyni şeyi deyə bilər. Sırf ukraynalı olduqları üçün öldürülənlər və öldürülməyə davam edilənlər. Müasir insanın normal həyatını təşkil edən hər şeyi - müxtəlif ölkələrə uçmaq qabiliyyətindən tutmuş, gecənin sakit keçəcəyinə və səhərin açılacağına inamla bitən hər şeyi oğurladılar. Özlərinə, ailələri və dostlarına, uşaqlarına aid hər şeyi...

Ukraynalı analar qızlarını və oğullarını qucaqlayaraq göz yaşlarını sel kimi tökdülər, amma onlar üçün tamamilə fərqli bir bu gün və gələcək arzulayırdılar - dinc, xoşbəxt, sabaha planlar...

İndi bunların heç biri yoxdur. İndi yalnız ailə içərisində qarşılanan hər yeni səhər üçün yalnız sevinc var. Rusiyanın yeni cinayətləri, o cümlədən taktiki nüvə zərbəsi halında təhlükəsizlik tədbirləri barədə düşünmək öhdəliyi var. Beləliklə, kalium yodidin alınması da bu öhdəlikdən qaynaqlanır.

“Novaya qazeta”nın baş redaktoru, Nobel Sülh Mükafatı laureatı Dmitri Muratov haqlı olaraq qeyd edir ki, Ukrayna Rusiyanı heç vaxt bağışlamayacaq. Çünki müasir texnologiyalar insanlara demək olar ki, tamamilə dağıdılmış Mariupolun görüntüləri, İrpen və Buçada rus əsgərlərinin törətdiyi hərbi cinayətlər barədə məlumatlarla yanaşı, müharibənin dəhşətləri haqqında məlumatları çatdırıb.

“Bir çox insan hər şeyi bağışlamaq istəyir, ancaq axtarış sisteminə klikləyirsən: Mariupol, İrpen və ya Buça. Və... daha bağışlaya bilməzsən”, - Muratov deyir.

“Bu müharibənin hər addımı, hər cinayət və hər atəş... indi əbədi olaraq qalacaq”, - o bildirir.

Adam tamamilə haqlıdır. Və Ukraynada yaşayan mən onun hər sözünün altına razılıq imzamı atmağa hazıram. Mən Rusiya adlı dövlətə nifrət edirəm - törətdiyi bütün cinayətlərə, səsləndirdiyi bütün təhdidlərə görə. Axı onlar məni və mənim ailəmi də hədələyirlər. Və bu baxımdan bütün bu cinayətləri törədən Rusiyanın hələ də BMT-də səs hüququnun alınmaması və terrorun sponsoru olan dövlət elan edilməməsi dəhşətlidir.

Müəllif: Əkbər Həsənov //AYNA//