Bu günlərdə din alimi və dünya xadimi İmam Xomeyninin vəfatının ildönümünə yaxınlaşırıq. İslam dünyasında dini, siyasi və irfani bir şəxs olaraq qəbul edilən və bir ömür boyu İslamın ilahi məktəbində oxuyub düşünən bu şəxsiyyət iyirminci əsrdə siyasi fiqhə əsaslanan idarəetmədə bir dəyişiklik yaratdı və İranda dünyadakı bütün hökumətlərdən fərqli bir hökumət qurdu. O, dini və irfani təlimlərindən ilham alaraq idarəetmə ilə bağlı bəzi ictimai konsepsiya və siyasi fikirləri elmi olaraq tənqid etmiş və elmi və dini kökləri olan yeni bir idarəetmə sistemi tətbiq etmişdir. Siyasi düşüncəyə, xüsusən də İmam Xomeyni (r.ə) -in siyasi fəlsəfəsinə başa düşmək sadəcə ondan yalnız bir neçə sitat seçməklə mümkün deyil, sözlərinin və yazılarının yenidən qurulması və nitqinin konteksti və mövqeyi ilə buyurduqlarını anlamaq mümkün olar və bunun üçün onun insanşünaslığı , fikir əsasları istər fəlsəfə, kəlam fiqh və hətta irfan nəzərə alınmaqla müxtəlif mütəxəssislərin və mütəfəkkirlərin iştirakı ilə fənlərarası bir çalışma lazımdır.

Burada siyasət dünyasındakı siyasi fikirlərdən biri olan demokratiyanı izah etmək və İmam Xomeyninin fikirlərini bu fikirlə təqdim etmək və demokratiyasının bugünkü müasir demokratiyadan nə qədər fərqli olduğunu görmək niyyətindəyik. Bu yazı Dr. Emad Əfruğun İmam Xomeyni və islam hökuməti konfransına yazdığı 30 səhifədən artıq təhqiqin xülasəsidir . O, siyasi fəlsəfə fikrini təqdim edən İran siyasətçi və sosioloqlarından biridir.
Demokratiyanın təməl ideyası, "bütövlükdə cəmiyyəti təsir edən qərarlar həmin cəmiyyətin bütün üzvlərinin fikirləri ilə qəbul edilməli və fərdlərin qərar qəbul edilməsində bərabər hüquqlara sahib olması" idealına əsaslanır. Aydındır ki, müəyyən mənada demokratiya bütün fərdlərin cəmiyyətin əsas qərarlarında iştirak etmək kimi bərabər hüququnun qəbul edilməsinə əsaslanır, lakin hamının bu bərabər fürsətdən istifadə edib-etməməsi başqa bir məsələdir. Praktikada demokratiyanı digər siyasi sistemlərdən ayıran hər şey üçün qərar vermək haqqıdır. Əlbətdə ki, bəzi siyasi sistemlər, zəiflik və bacarıqsızlıq şəraitində və kütləvi iğtişaşlar və ya devrilmə qorxusu səbəbiylə hər kəsin demokratiyanın əsas hüququ kimi qəbul edilməli olan siyasi meydanda olması üçün bir yol təqdim edir. Demokratiyada, insanlar bu hüquqdan ötrü qərar qəbul edə bilirlər və bu hüquq konstitusiya və onun qanuni əsası kimi bir sıra müəyyən qaydalardan qaynaqlanır.

Demokratiyanın ilk dövrlərindən fərqli olaraq, bu gün hər kəsin cəmiyyətin əsas qərarlarında və ya başqa sözlə birbaşa demokratiyada iştirak etmə ehtimalı istisna olunur. Bu səbəbdən birbaşa demokratiya yolunu dolayı demokratiyaya verdi. Bu vəziyyətdə qərar qəbuletmə prosesində birbaşa iştirak edən insanlar əvəzinə, onların adından əhəmiyyətli və əsas qərarlarda iştirak etmək üçün seçkilərə qatılaraq etibar etdikləri insanlara səs verirlər. Praktikada bu insanlar xalqın hüquqşünaslarından daha çox xalqın nümayəndələridir, başqa sözlə, Edmund Burkenin də dediyi kimi, insanlar öz biliklərinə və anlayışlarına görə qərar verənlərə səs verirlər və praktikada vəkillik ləğv edilir, çünki vəkillik müəyyən, qismən olan bir məsələdir, nümayəndələr mütləq təyin olunmayan və qismən işlərlə məhdudlaşan məsələlərə qərar verirlər.

Demokratik ölkələrin əksəriyyətində demokratiya bir nümayəndəli hökumət deməkdir, adi vətəndaş qərar vermə prosesinə yalnız bir nümayəndənin və ya bir partiyanın siyasətinin lehinə səs verməklə daxil olur və obyektiv məsələlərə dair qərar seçilmiş təmsilçilər orqanı ya da icraçı qanunvericiliyin razılığı əsasında fəaliyyət göstərir. Beləliklə, müasir bir demokratik cəmiyyət, insanların qərar vermək və bu hüquqdan öz nümayəndələrini seçərək dolayı yolla istifadə etmək hüququna sahib olduqları bir cəmiyyətdir. Təcrübədə bu nümayəndələr də xalqı təmsil etmə rolunu oynayır və biliklərinə və anlayışlarına görə insanların əvəzinə qərarlar qəbul edirlər.

Çoxluğun qərarı bütün xalqın qərarı kimi qəbul edilməlidir. Ancaq qeyd etmək lazımdır ki, bütün xalqın qəbul etdiyi bir qərar çoxluq qərarından başqa bir şey nəzərdə tutur və demokratiya əsl mənada çoxluq hökmü ilə eyniləşdirilməməlidir.Şərq Blokunun çökməsindən sonra qalib demokratiya liberal demokratiyadır və bu, hökumətin gücünü məhdudlaşdırmaq və seçkilərdə səs verməklə fərdi azadlıqların qorunmasına xüsusi önəm verir. Liberal demokratiya, dövlət hakimiyyətini məhdudlaşdırmaq və seçki seçiminə yol açmaq üçün zəruri hesab etdiyi müxtəlif siyasi quruluşlar və proseslər axtarır. Bunlardan ən əsası çoxpartiyalı sistem konsepsiyası və partiyaların hökumətlə qarşılaşmaq ideyalarıdır.Bu, hökumətin xalqın səsini təmsil edirsə və səlahiyyətləri məhdud olmalıdırsa, bu, xalqın səlahiyyətlərinin məhdud olduğu mənasını vermirmi? Hökumətin xalq qüvvələrinin məcburi
toplanmasının nəticəsi olduğu güman edilirsə, hökumətin səlahiyyət və vəzifələrinin məhdudlaşdırılması qərəzli deyilmi? Göründüyü kimi bunlar dəqiq cavabları olmayan suallardır. Liberal demokratiya üçün vacib olan sosial və xalq hüquqlarının deyil, fərdi mülki və siyasi hüquqların qorunmasıdır. Xüsusi dəyəri olan hamının mənafeyinə xidmət olsa da, çoxluğun tələbləri deyil, fərdi azadlıqlardır. Bu vəziyyətdə demokratiya sözünün istifadəsinin eyni ortaq mənaya sahib olduğu görünmür; yəni, hökumət xalq tərəfindən düzgün və haqlı istifadə olunmalıdır. Başqa sözlə, liberal mənada azadlıq və eyni mənasında demokratiya bir-biri ilə ayrılmaz şəkildə əlaqəli olsa da, uyğun gəlmir.

Dünyada hakim olan demokratiya dolayı demokratiyadır ki, bu da insanların öz fikirlərinə və şüurlarına əsaslanaraq qərar qəbul etmək üçün öz aralarından insanları seçmələridir. Beləliklə, praktikada demokratiyanın siyasi sistemi bir qrupun hamının adından qərar verdiyini və idarə etdiyi və başqaları üzərində səlahiyyət sahibi olduğu bir oliqarxik sistemə çevrilir. Fərq ondadır ki, birincisi, onların vilayəti yumşaq, qrup şəklində və müəyyən bir dövrəy məhdudlaşmışdır, ikincisi, aydın olacağı kimi, vilayəti fəqihdən fərqli etiqadi və əxlaqi şərtlərə məhdud olmayan və adətən maddi olan bir qrupun və şəxsin mənafeyi ilə məhdudlaşır.

Liberallar demokratiyanın azadlıq, sosialistlər onun bərabərlik yönümünə təkid edilər. Liberal Demokratlar, xalq tərəfindən seçilən və xalq tərəfindən seçilən bir neçə hakimlərin tərəfdarıdırlar lakin gücün cəmlənməsi və dövlət gücünün səlahiyyətləri və vəzifələrinin məhdudlaşdırılması səbəbi ilə dövlət gücünün mülayimləşməsi üçün bir mexanizm istədikləri bir hökumət axtarırlar Liberallar tərəfindən bu məzmunda demokratiya termininin istifadəsi əsassız bir istifadə kimi görünür. Ancaq sosialistlər əsasən demokratiyanın bərabərlik yönünə və ictimai ədalətə təkid edirlər və kollektiv tələblərini yerinə yetirmək üçün xalq hakimiyyətinə, yəni xalqın seçilmiş hökumətinə daha çox bağlılıq nümayiş etdirirlər.İmam Xomeyninin (r) demokratiya ilə bağlı baxışları və mövqeyiİndi görməliyik ki, İmam Xomeyni (r.ə) demokratiya haqqında nə deyir və üstünlük verdiyi siyasi sistemdə demokratiyanın və ya onunla əlaqəli mövzunun yaxşı müəyyənləşdirilmiş bir tərifi üçün bir yer hesab edib, yoxsa yox? Bu konsepsiyanı və ya məzmununu fərqli yerlərdə və əsasən xarici jurnalistlərə cavab olaraq başqa formatlarda istifadə etmişdir və bunları bir az düşünməklə bilmək olar. Xronoloji ardıcıllıqla bu ifadələrin ən vaciblərinə müraciət edirik:

"Biz bir İslam Respublikasının qurulmasını istəyirik və bu da ictimai rəyə əsaslanan bir hökumətdir. İdarəetmənin son forması cəmiyyətin mövcud şərtlərinə və tələblərinə görə xalqın özləri tərəfindən təyin edilir. "
"İstədiyimiz demokratiya, Qərbdəki ilə oxşar ola bilər". Ancaq yaratmaq istədiyimiz demokratiya Qərbdə mövcud deyil. "İslam demokratiyası Qərb demokratiyasından daha mükəmməldir."
"Nəzərimizdə olan İslam Respublikası hökuməti, Həzrət Peyğəmbər (s) və İmam Əlinin (ə) hökumətindən ilham alacaq və millətin ictimai səslərinə əsaslanacaq və idarəetmə forması ilə təyin olunacaq. "İslam Respublikası hökümətini, islamın hökmləri əsasında, millətin səslərinə əsaslanacaq."
“Ancaq bir respublika hər yerdə bir respublika deməkdir, ancaq bu respublika islamın qanunu olan bir konstitusiyaya əsaslanır. İslam Respublikası adlandırdığımız şey, həm seçilmiş şərtlərin, həm də İranda qüvvədə olan hökmlərin İslama söykənməsidir. "Ancaq seçim millətdədir və respublika üslubu hər yerdə olan respublika ilə eynidir."

“İslam hökuməti İslam qanunlarına əsaslanan bir hökumətdir. İslam hakimiyyəti altında tam müstəqillik qorunur. İslam Respublikasını istəyirik. Cümhuriyyət idarəetmə formasını təşkil edir və islam yəni ilahi qanunlar olan o formanın məzmunu. "
“İslam dövlətlə hakim və millət arasındakı münasibətlərdə qaydalar və bir-birlərinə hüquqlar təyin etdi, əgər rəayət olunarsa, heç vaxt hakim və tabe olanla çətinlik olmayacaqdır. Əsasən, İslamda hökm vermək ilahi bir vəzifədir və bu vəzifə bütün müsəlmanlar üçün vacibdir və bir sıra ağır vəzifələri öhdəsinə götürmüş olur. Bir və ya daha çox şəxsin əlindəki hökumət və hökm bu məmurdan bir millətin onun lehinə olan hüquqlarını tapdalamağını istəyən başqaları üçün qürur və böyüklük vasitəsi deyil. "Millətin hər bir nümayəndəsi birbaşa başqalarının qarşısında müsəlman hökmdarını impiçment və tənqid etmək hüququna malikdir və inandırıcı cavab verməlidir."
"Ölçü sizin səsinizdir ölçü xalqın səsidir. Səsinizin qədəri millətin səsinin məbləğidir. Millət bir zamanlar bəzi insanları səs verməyə təyin edir. İkinci yerdə doğru, əks halda ilk növbədə haqq millətin özünə aiddir."

İmam Xomeyniyə görə, İslam hökuməti ilahi qanuna əsaslanan bir hökumət deməkdir və bu hökumətin başçısı ilk növbədə ilahi qanunların alimi olmalıdır: "İslam hökuməti qanuna əsaslanan bir hökumət olduğu üçün yalnız ilahi qanunlara əsaslanır. "Bu hökumətin başçısı istər-istəməz ilahi bir hökumətin əsasını təşkil edən iki vacib xüsusiyyətə sahib olmalıdır ... Qanun və ədalət bilikləri, əlbəttə, rəhbərlik üçün yetərlilik və səriştənin xüsusiyyətləri də vacibdir."

Vilayəti fəqih kitabında yazır:
"Bu iki fəzilətə (hüquq və ədalət bilikləri) sahib olan layiqli bir insan hökumət qurmaq üçün yüksəlsə, həzrət Peyğəmbərin (s) cəmiyyəti idarə etməkdə olduğu eyni vilayətə sahib olacaq və bu, bütün insanlara ona itaət etmək lazımdır. "
İmam Xomeyni (r.ə) başqa yerlərdə də Vilayəti fəqihin diktaturanın və istibdadın qarşısının alınmasında hər hansı bir formada əhəmiyyətini vurğulayır və ədalət mərkəzini və Vilayəti fəqih mövqeyinin qanun üstünlüyünü vurğulayır. :
"Vilayəti fəqihdən qorxma, fəqih insanları məcbur etmək istəmir. Bir fəqih zor demək istəyirsə, bu fəqihin artıq qəyyumluğu yoxdur .... İslamda qanunun aliliyi hökm sürür. Həzrət Peyğəmbər (s) də qanuna tabe idi. "İlahi qanuna tabe idi, poza bilməzdi ... Vilayəti fəqih diktatura deyil, diktatura əleyhinədir."

1. İmam, demokratiyanı avtoritarizmə və diktaturaya qarşı qoyan ortaq görüşün əksinə olaraq, demokratiyanı istibdad, diktatura və zülmə qarşı qoyur və beləliklə, İslam hökumətinin qanunun aliliyini vurğulayaraq, seçilmiş çoxluğun diktatura təhlükəsinin qarşısını alır . Demokratiyadan olan bu şərh ilə İmam Xomeyni (r) əsas hüquqların qorunmasına xüsusi vurğu edən liberal demokratların şərhlərinə yaxınlaşır. İmam, birincisi, fərdi hüquqlarla yanaşı, ictimai haqlara da təkid edir. ikincisi: vəzifə məsuliyyəti və ilahi haqqlara diqqət də İmamın düşüncəsində xüsusi bir yer tutur və üçüncüsü: İmam insanların öz rollarını islama əsasən özlərinə götürdüklərini düşünür və yalnız idarəetmə formasını təyin etməkdə onu təsirli sayır və Vilayəti fəqih nəzəriyyəsində təzahür edən İslam və İslam qanunlarından hökumətin qayda və məzmununun müəyyənləşdirilməsini düşünür.İmam Xomeyni (ə) Əl-Bəyy adlı kitabında islamı nə bir zülm metodunun üstünlük təşkil etdiyi, və nə bir bir insanın fikirləri və cismani istəklərinin bütün cəmiyyətə tətbiq olunduğu bir hökumətin qurucusu hesab edir, və nə də cəmiyyətdəki bir qrup insan tərəfindən qəbul edilən. lakin İslam hökuməti hər sahədə ilahi qanunlardan kömək istəyən vacib bir sistem və ilahi vəhy mənbəyi hesab olunur və bu baxımdan islam və müsəlmanların mənafeləri nəzərə alınmışdır. O, iziyalılıq əsrinin nsan müdrikliyini İlahi və ənənə ilə əvəz etməyə çalışan və hökumətləri ilahi və ənənəvi legitimliklə irrasional və qeyri-qanuni edən filosoflarından fərqli olaraq, ilahi hakimiyyətin rasional mənşəyinə inanırlar:"Ağılın onun doğru olduğunu düşünən və onu açıq qollarla və açıq üzlə qəbul edən yeganə hökumət İlahi hökumətidir."Vilayəti fəqih və ya İslam hökuməti kitabında, hiyerarşik görüşlərinə görə Vilayəti Fəqih məsələsi ilahi hökumət ilə paralel olaraq nəzərdən keçirilir və məqsədi təsdiqlənməyə səbəb olan məsələlərdən biri kimi qəbul edilir və bunun çox sübuta ehtiyac yoxdur.

2. Liberal demokratlar tərəfindən xüsusi olaraq azadlığa və məhdud hakimiyyətə vurğu edilən “xalq tərəfindən hökumət” şüarı, bu ölkələrdə praktik olaraq məhdudiyyətsiz bir hökumətin ardınca gedən trenddən asılı olmayaraq məntiqi baxımdan bir-birinə ziddir. Ancaq İmamın cümhuriyyət və demokratiyanın rolunu yalnız idarəetmə formasını təyin etməkdə təsirli hesab etməsi üçün insanların müxtəlif səviyyələrdə təməl hüquqlarına vurğu etməsi bu məntiqi və paradoksal uyğunsuzluğa sahib deyil. Əslində islam fiqhi və islam qanunu İmam Xomeyni (ə) -ın fiqh nəzəriyyəsində insanların rolu yalnız İslam hökmləri və qanunlarının həyata keçirilməsi və həyata keçirilməsi üçün bu nəzəriyyəni təyin etməkdədir. "Hökümət xalq tərəfindən" idarəetmə formasını təyin edərkən ortaya çıxır və insanlar İslam qanunlarını tərk etməyə və ya pozmağa qərar verə bilməzlər.

3. Xalqın İslam hökumətindəki rolunun dərəcəsini təyin etməklə yanaşı, nəzərə alınması lazım olan bir başqa məqam da budur ki, əsasən dolayı demokratiya şəklində olan bütün demokratik hökumətlərdə istər-istəməz bir oliqarxik hökumətlə qarşılaşırıq; yəni bir qrup insanın onlar üçün və ya onların adından qərar verən hər kəs üzərində hökmranlığı. Bu səbəbdən orada da bir növ siyasi və qrup vilayəti ilə qarşılaşırıq və bu vilayət üçün heç bir əxlaqi və doktrinal şərt olmadığı üçün bu vilayət həqiqət, ədalət, uca ideallar, insanlar naminə olacağına zəmanət yoxdur. Belə bir şey yoxdur və təbii olaraq maddi qəyyumluq, şəxsi maraqların qəyyumluğu və qrup maraqları qoxusu gələ bilər.

4. Demokratik hökumətlərin yeganə aşkar xüsusiyyəti, seçici olmalarıdır ki, bu da İmam Xomeyni tərəfindən təsdiqlənmiş və vurğulanmışdır. Başqa sözlə, İmam Xomeyni (r) yalnız seçilmiş şəxslərin xüsusiyyətlərinə və İslam hökumətinin məzmununa diqqət yetirməklə kifayətlənməmiş, eyni zamanda hökumət və şəxslər hökumətinin müxtəlif səviyyələrdə seçilmə üsullarına da xüsusi diqqət yetirmişdir. Başqa sözlə, İmamın düşüncəsində demokratik hökumətlərin müsbət xüsusiyyətləri olduğu halda mümkün və həqiqi mənfi cəhətlər yoxdur.

5. Son nöqtə budur ki, imam, təmsilçiliyin əksinə olaraq insanların roluna dəyər verdiyi yerlərdə, xalqın seçdiyi etibarnaməyə inanır. Bu səbəbdən, ümumiyyətlə, nəinki xalqın roluna və millətin səs verməsinin düzgünlüyünə möhkəm inandılar, əksinə nümayəndələrin qəyyumluğunu da bir çox cəhətdən qəbul etmirlər və bu da İmam Xomeyninin (r) xalqın səsinə böyük inamını göstərir.