Prezident İlham Əliyevin həyata keçirdiyi siyasətin əsas qayəsi ondan ibarətdir ki, dövlətimizin iqtisadi imkanlarından hər bir vətəndaşın həyatının yaxşı təşkil olunması üçün istifadə edilsin. Hər il olduğu kimi, bu il də Novruz bayramı münasibəti ilə Əmək və Əhalinin Sosial Müdafiəsi Nazirliyinin Bilgəh qəsəbəsində yerləşən Müharibə və əmək əlilləri üçün pansionatını ziyarət edən hakimiyyət mənsubları, ictimaiyyət nümayəndələri gəlişigözəl sözlər danışacaqlar. Deyəcəklər ki, burada yaşayan insanların tibbi problemlərinin həlli daim nəzarətdə saxlanılır, onların sağlamlığına xüsusi diqqət göstərilir, yüksək şəraitlə təmin olunması istiqamətində bütün addımlar atılıb. Qeyd edəcəklər ki, Azərbaycan dövləti, Prezident İlham Əliyev ehtiyacı olan şəxslərə, o cümlədən ahıllara xüsusi diqqət və qayğı ilə yanaşır. Onların rahat yaşaması, ehtiyaclarının ödənməsi üçün lazımi addımlar atılır. Əllərində gətirdikləri sovqatları qocalara paylayacaqlar. Sonra da çıxıb gedəcəklər, bu görüşlərin təfərrüatları isə mətbuatda yayılacaq.

Və... konsert elə bununla da bitəcək. “Şahzadə” qonaqlar mürəxxəs olandan dərhal sonra isə qocalar, əlillər “Göyçək Fatmanın ögey anası” ilə - pansionun əzazil direktoru Samirə Mehdiyeva ilə başbaşa qalacaqlar. İllər yorğunu, əldən-ayaqdan, taqətdən düşmüş, bəziləri isə yaxınları tərəfindən atılmış bu insanlar sağlam, cavan və enerjili, amma tamahının, nəfsinin qulu olan, humanizm, insanpərvərlik nə olduğunu bilməyən direktorun terroruna məruz qalmaqda davam edəcəklər. Pensiya kartları əllərindən alınacaq, ərzaq və dərman paylarından kəsiləcək. Direktor ara-sıra əsarətə etirazını bildirən zavallıların səsini müxtəlif çirkinn üsullarla elə yerindəcə boğacaq – kimini intihar həddinə gətirib çıxaracaq, kimini dəlixanaya göndərtdirəcək. Barəsində yazılan tənqidi məqalələrin, edilən şikayətlərin də faydası olmayacaq. Çünki Samirənin “yuxarıda” Sosial Xidmətlər Agentliyinin İdarə Heyətinin sədri Vüqar Behbudov kimi havadarı var.

Razılaşın ki, kənardan bu vəziyyət olduqca pis, utancverici görünür: Nefti-qazı ilə zəngin, öz gücü ilə müharibəni udan Azərbaycan dövləti beş-on nəfər ahıl vətəndaşının qayğılsına qala, onlara diqqət göstərə bilmir.

Bu günlərdə “Dəryaz” qəzeti redaksiyasına direktorun pansionda yürütdüyü terror siyasətinə dair yeni məlumatlar daxil olub: “Xanlar dayı bir neçə il nbundan əvvələ qədər cəmiyyətdə hörməti və nüfuzu olan fərasətli bir ağsaqqal kimi tanınırdı. Sahibkarlıq fəaliyyəti ilə məşğul olurdu – Sumqayıt şəhərində məşhur “Karvan” ticarət mərkəzinin həndəvərində yerləşən restoranın sahibi idi. Sonradan müxtəlif obyektiv və subyektiv səbəblərdən adamın işləri yaxşı getmədi, sonunda müflis oldu. Tale onu ahıl yaşında Qocalar Evinə ürcah elədi. Dövlətin sosial siyasətindən yararlanmağı da bəlkə də pansionun sakinlərinin çoxundan daha artıq dərəcədə haqq etmişdi. Çünki vaxtilə sahibkar kimi dövlətin büdcəsinə orta statistik Azərbaycan vətəndaşından qat-qat çox vergi, sosial sığorta haqqı ödəmişdi. Təsəvvür edin ki, ağlı başında olan belə bir adamı Samirə Mehdiyeva dəlixanaya göndərmişdir. Ondan başqa bu yaxında haqsızlığa məruz qalan Eldar adlı başqa bir ahıl sakinin də aqibəti narkoloji xəstəxanalıq olmuşdur. Zavallının pensiya kartını da Samirə özündə saxlayıb, vermir. Əl-həzər edən Eldar kişinin harayına yetişən yoxdur”.

Məlumatı verən mənbə həmçinin bildirir ki, ömrünün son bir neçə ilini Samirə ilə mübarizədə keçirmiş, amma göndərilmiş olduğu psixiatriya xəstəxanasından öz əzmi, iradəsi və mətbuatın dəstəyi ilə qurtulub yenidən pansiona dönməyi bacarmış, adı sadiq oxucularımıza yaxşı bəlli olan Hüseynağa Nuriyevin də səhhət durumu ağırdır: “Hüseynağa kişinin öd kisəsi, qaraciyəri şişib. Danışırmış ki, Samirə ona yanlış dərman verib, zəhərləməyə çalışıb. Zavallının başı o qədər çəkib ki, direktordan şübhələnməyə özünü tam əsaslı hesab edir. Ona cərrahi əməliyyat olunmağı təklif ediblər. İmtina edib. İnamsızlığını ifadə edərək qorxduğunu deyib: “Siz mənim düşmənimsiz, aparırsız məni öldürməyə””.

Məlumata görə, Samirə Mehdiyeva daha ahıl yaşlıların və daha çox etiraz səsi çıxanların yaşadıqları 5-ci mərtəbənin sakinlərini təmir adı ilə dağıdıb digər mərtəbələrə. Bir sözlə, “parçala və hökm sür” prinsipinə uyğun olaraq onların birliyini, bira araya gəlmək imkanlarını pozub: “Kartlarını da əllərindən alıb. Aylıq pensiya ödənişlərinin vaxtı çatanda bankomatdan çıxartdırıb mənimsəyir. Hərəsinə bir kilo qənd, bir kiçik qutu çay və pampers alıb, qalanını mənimsəyir. Soruşana deyir ki, qocaların pullarını yığıb ehtiyata saxlayır. Adama deyərlər, sənin nə ixtiyarın var axı. Sən bəyəm dövlətdən daha etibarlı qoruyucusan ki? Səndə qalınca, öz pensiya hesablarında qalsa pis olar bəyəm?”

Təqdim olunan informasiyalar arasında Samirəyə nifrəti artıran biri də dünyasını dəyişən pansion sakinlərinin dəfni ilə bağlıdır: “Dövlətin onlara verdiyi 600 manat dəfn pulunu Samirə özünə götürür, məzarlarına qoyulası baş daşlarını isə qranit sexlərindən almır, “otxod” materialdan qurdurur. Dəfnə aid müsəlman ayinləri gözləənilmir, çox vaxt mollaya, mürdəşirə xərc çəkilmir. Bu azlıq edirmiş kimi, Samirə dəfnləri təşkil etmək üçün işçilərindən də köməklik umur”.

Samirə Mehdiyevanın kadr siyasəti də onun terrora, korrupsiyaya əsaslanan idarəçiliyi ilə səsləşir. Belə ki, o, artıq dəfələrlə yazdığımız kimi kollektivin stajlı, özündən əvvəl işləyən üzvlərini kənarlaşdırır, özünə sərf eləyən adamları vəzifəyə gətitir. Qeyd olunur ki, təzə işə götürdüyü şəxslər arasında qoluzorlu kimi xidmət göstərən cavan oğlan da vardır. İşdən çıxardığı adamların isə çoxu elə pansionun yerləşdiyi Bilgəh qəsəbəsində yaşayanlardır. Halbuki, məhz elələrinin vəzifədə qalması daha məqsədəuyğun hesab edilməlidir ki, məsafə baxımından həm davamiyyət intizamına riayət etmək, həm də fors-major hallarda, bayram və istirahət günlərində də rəhbərliyin çağırışına tez özlərini yetirmək imkanına malikdirlər. Əslində isə direktor rəvac verdiyi qanunsuzluqlar barədə məlumatların mətbuata məhz köhnə işçilər tərəfindən sızdırılmasından şübhələnir. Düşünür ki, köhnə komandanı yeniləyib özü bildiyi kimi müti kollektiv formalaşdırsa, “nerdə o səki bayramlar” deyib köhnə xoş günlərin xiffətini çəkən qocalarla tədricən üzülüşsə, öz işləri “yağ kimi” gedər. //deryaz.az//