Şairə Aygün Hüseyn nakam şair Mikayil Müşfiqin 110 - illiyinə həsr olunan tədbirdə gözəl şeirləri ilə çıxış etdi.

AZƏRBAYCANIM

Dolaylardan keçə-keçə
Bulaqlardan içə-içə
Zəmiləri biçə-biçə
Qucağında yuva qurdum
Azərbaycan – ana yur¬dum.
Can söylədim adına mən
Çox qızındım oduna mən
Minib kəhər atına mən
Keşiyində sayıq durd¬um
Azərbaycan – ana yur¬dum.
Taxtını yanında qurub
Kürəyində Tanrı duru¬b.
Bir qaya üstdə oturu¬b,
Qoy ulasın bu boz qu¬rdum.
Azərbaycan – ana yur¬dum.
Sinəm dolu, sözüm ço¬xdu
Səndən başqa sevgim yoxdu.
Düşmən gözündə bir oxdu
Oğul-oğul mənim ordu¬m.
Azərbaycan – ana yur¬dum.

LEYLA XANIM

Xoşdu xasiyyəti sanki ipəkdir,
Səmimi olmaqda bircə¬di, təkdir
Göydən yerə enmiş ül¬vi mələkdir,
Ürəyi böyükdür Leyla xanımın.
Şair dyğuludu, sadədi qəlbən,
Özü gözəlliyə yaranı¬bdı tən.
Mərhəba söyləyir adı¬na Vətən,
Ürəyi böyükdür Leyla xanımın.
Atası İLHAMIN haqdır əməli,
Anası MEHRİBAN dünya gözəli.
Arzunun, Heydərin ün¬vanı bəlli,
Ürəyi böyükdür Leyla xanımın.
Ulu Öndərimin nəvəsi¬dir O,
Gözəllik eşqinin həv¬əsidir O.
Uca xeirxahlıq töhfə¬sidir O
Ürəyi böyükdür Leyla xanımın.
Heydər ünvanlıdır bu od, bu ocaq,
Nəciblər dünyada daim qalacaq.
Bütün insanlığa açıb¬dır qucaq,
Ürəyi böyükdür Leyla xanımın.

VƏTƏN

Sinəmdə Vətən sevgis¬i,
Yurda bağlı bir insa¬nam.
İtməsin babamın irsi,
Çətin ki, mən haqqı danam.
Yurdun döyüşkən qızı¬yam,
Yarağımdı din, inamı¬n.
Ömrün - günün ilk ya¬zıyam,
Safdır axan qızıl qa¬nım
Vətən doğma bir anad¬ır,
Ay - ulduzu, baqyrağı var.
Başım dağlardan ucad¬ır,
Qədim, ulu torpağım var.
Azərbaycan-doğma diy¬ar,
Yolunda candan keçər¬əm.
Əsrlərdən sorağın va¬r,
Mən Nigaram, mən Həc¬ərəm.

TƏZƏDƏN DOĞULDUM

Uşaqkən quranı tutdum əlimdə,
Anladım həyatın məna¬sını mən.
Rəbbimin adını tutdum dilimdə,
Duydum saflıq, paklıq dünyasını mən.
Duyğularım məni çəkib apardı,
Bakıdan Məşədə, Məşə¬ddən Quma.
Qurbanı olduğum məsum ruhların,
Yanında yetişdim, ar¬zuya, kama.
Bağlı qapılarım açıl¬dı bir-bir,
Kərbalada kimlər mənə yar oldu.
Qovuşdum Nəcəfdə imam Əliyə
Neçə möcüzələr aşikar oldu.
Şamda Zeynəbimlə gör¬üşdüm inan,
Bu bir həqiqətdir, yoxsa bir yuxu.
Sandım ki, arxamda dağlar dayanıb,
Qalmadı canımda bir qara qorxu.
Mədinə! Qovuşdum Məh¬əmmədə s. mən,
Tanrım heç vaxt məni qoymadı darda.
Dəyişdi Məkkədə ömrüm büsbütün,
Təzədən doğuldum ana¬dan orda.

ANAM

Övlada bağlıdır ömrü, həyatın,
Min ilə əvəzdir bircə saatı.
Kəsilməz dilindən la¬yla, bayatı.
Qayğılı, duyğulu ürə¬kdi anam.
Bilməz hikkə nədir ucalanda da,
Özünü tox tutar ac olanda da.
Oğluna, qızına qocal¬anda da,
Isti qucağıyla gərək¬dir anam.
Sözlər şirinləşər şi¬rin dilində
Aləmə nur yayar üzü güləndə.
Bəzən polad sınar on¬un əlində
Bəzən ipək kimi kövr¬əkdir anam.
Aygünəm yadımdan çıx¬maz bu məsəl.
Heç vaxt son sözümü demərəm əzəl.
Gözəllər yanında ham¬ıdan gözəl.
Mələklər yanıdna məl¬əkdir anam.

KİM ANLASIN

Sözü bilə-bilə daniş.
Qadağa ver dilə danı¬ş.
Danışanda elə danış
Arada him-cim olması¬n.
Özüm billəm min dərd¬imi,
Unutmaram min dərdim¬i.
Saza söyləsəm dərdim¬i,
Mizrab sınsın, sim ağlasın.
Toyda məni, yasda mə¬ni.
Kəs də məni, as da məni.
Anlamırsa dost da mə¬ni,
Onda məni kim anlası¬n.

SƏSLƏ MƏNİ

Tapmışam qada yerdə,
Düşmüşəm oda yerdə.
Göydə ol, ya da yerd¬ə,
Gələrəm, səslə məni.
Səsini duyan kimi,
Dinər könlümün simi.
Unudub dərdi, qəmi,
Gülərəm, səslə məni.
Söyləyib söz payımı,
Saxlayıb köz payımı,
Yüz yerə öz payımı
Bölərəm, səslə məni.
Sənsən dövlətim, var¬ım,
Sənsən eşqim, vüqarı¬m.
Səsləməsən, a yarım,
Ölərəm, səslə məni.

DƏNİZİN DALĞALARI

Xəyallar üzdürür qoy¬nunda məni,
Gözlərim önündən ötür çən-duman.
Hər kiçik xatirə düş¬ür yadıma,
Dəniz dalğaları coşd¬uğu zaman.
Ürəyim açılır, gözlə¬rim gülür,
Büsbütün yol olur kə¬dərim, qəmim.
Canımda bir sevgi ru¬hlanır sanki,
Yenidən həyata doğul¬an kimi.
Gözlərim dikilir uzaq yerlərə,
Görünməzi görmək olur sən demə.
Kükrəyən dənizin dal¬ğalarından,
Təzə hisslər dolur mənim qəlbimə.